Coaching is de laatste tijd erg ‘in’. Het klinkt goed om gecoached te worden of om een coach te hebben. Het past ook in het huidige tijdsbeeld, waarin termen als employability, POP’s (Persoonlijk Ontwikkel Plannen), reorganisaties, fusies en verantwoordelijkheid nemen (voor de eigen loopbaan) steeds belangrijker worden.
Bovendien levert coaching wat op. Medewerkers gaan over het algemeen beter functioneren na een aantal gesprekken met een coach (mits deze zijn vak verstaat).

Er bestaat geen eensluidende definitie over coaching. Wel blijkt dat coaching vrijwel altijd wordt ingezet bij persoonlijke groei en ontwikkeling.
Ik noem het een resultaatgerichte vorm van persoonlijke begeleiding op basis van eigen verantwoordelijkheid, die werkt als een stimulans in de ontwikkeling van het individu, het team of de organisatie. Anders dan bij een trainingssituatie ligt hier een belangrijke eigen verantwoordelijkheid van de gecoachte in zijn eigen (competentie)ontwikkeling.
Het doel is steeds dat iemand uiteindelijk effectiever functioneert in zijn huidige privé- of werksituatie. Door middel van coaching kan inzicht worden verkregen in de huidige situatie en kan een nieuwe balans worden gecreëerd. Coaching is er bovendien op gericht, ontbrekende vaardigheden aan het licht te brengen en daarin zowel praktisch als theoretisch ondersteuning en begeleiding te geven.

Voorafgaand aan een therapie, supervisie- of coachingtraject wordt altijd een intakegesprek gehouden, waarin afspraken worden gemaakt over doel, inhoud, werkwijze, duur en frequentie van het (deel)traject.